0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
704
Okunma
Bazan en ummadığımız bir anda eser bir rüzgâr
Alıp götürür bizi hayallerin en dib noktasına
Kırılırcasına, "düşer" düşlerimiz
Belki de, ahd içtik, ağlama-maya
Belliki; çoktan unutmuşuz dalda çiçek açmayı
Ve yitirmişiz tüm güzelikleri..
Belki de, bundan’dir hayat’a yenilmemiz.
Ne yazık ki, Hayat bizim içimizdeyken bile..
Mağlup olmayı, tercih ediyor veya edebiliyoruz
Aslında; biz nefes alıp, verebiliyorsak hayat vardır.
Ve çoğu zaman unutuyoruz ışıl ışıl güneş gibi açmayı
Yerini sim siyah kara bulutlara bırakıyoruz
Ve göklere dolarak...
Hüzünlü bir yağmur gibi düşüyoruz yerin dibine
Turgay Parlakyıldız
