Değil mi ...?

Hafızamdaki tüm harfleri döktüm avuçlarına .
Alfabesizim..
Ve öyle çok sinirliyim ki çevrendeki kalabalığa ,
Ağzını burnunu dağıtasım var seni sevme ihtimallerinin .
Korkarım ki kendimi tutamayıp ortalığı toza dumana katacağım ,
Ve hiç bir plastik cerrah birleştiremeyecek etrafa saçılan yürek parçalarını , bilesin .
Zirveye çıktıkça ufalan bir köy evi gibisin gözlerimde ,
Öylesine yalnız , bakıma muhtaç ve virane .
Değerini ele güne hibe ettikçe daha da küçülüyorsun yüreğimde .
Yer çekimine muhalefet eden kollarım ,
Söz konusu seni sarmak olduğunda kimselere prim vermezken ,
Senden yana kestiği ümitlerle artık çekimser .
Ey tabip ...!
Ne olur sine-i millete mutlu görünmem için bana bir deva ver .
Zira sine-i mihnette büyüttüklerim söktü aldı ciğerimi .
Bu saatten sonra kuş da uçmaz , kervan da geçmez bende değil mi...? 24/06/2015 Can Çalışkan