VAZGEÇİŞ
Kırık bir kemanın F deliğine düşmüş hüzün yüklü eski bir ezgiyim bu günlerde.
"Ya akordu bozuk bu sevdanın ya da sen sağırsın"ı çalıyorum habire.
Hep yollardayım.
Hayal kırıklıklarına maruz kalmış aklım,çarkı düzen tutmaz bir adamın sevmeleriyle kıyasıya mücadelede.
Ya bekliyorum hayırsız,vurdum duymaz bir gelmezi,
Ya da gidiyorum kederden geberten bir dönülmeze.
Sevince ölesiye seven,gidince kırılmış bir dal gibi savrulup yiten bir yüreğim şimdi.
Asla anlaşılmayan,anlaşılmak için çaba harcanmayan,sahte sevmeleri bin metreden fark eden bir benlikle.
Kaygının,hüznün,yalnızlığın olduğu yerde hiç gerek kalmıyor sahte sözlere.
Inleyen bir kalp yeterince dile getiriyor kendini,anlamak isteyene.
Bombardımana tutulmuş bir şehrin ortasında ki viran bahçede açmış bir tek gül gibiyim bu günlerde.
Kıpkırmızı,kan renginde.
Ancak uzaktan sevmelere göz yuman,eline almak isteyenin canını yakan,hoyrat dikenleriyle.
Her şeyim var da bir senim yok, sensizim ve ne yazık ki kendimdeyim.
Kendim bile kendinden vazgeçmişken hemde...Can Çalışkan