bir ilk yaşadım zannedersin
aslında sonun başıdır o
tüm hazırlığım tas tamam sanırsın
nice yıllar boyu
oysa ki arkada bırakılanlarının hep bir arpa boyudur soyu



bata çıka gülüşüp hıçkırarak anlar hep sürükler bizi
mustarip doğup mustarip de gideceğiz
bilinmeyen o meçhul de ne ki
bir yaprak gibi sürüklenirken bedenler
nereden nasıl koptuk kim bilebilir ki
nereye ve neden düştük bilinmez
tek başına olduğunun ispatıdır ağrıyan ayaklar


elimizde ki tek avuntu geçmişe gömülü hatırlanır
alın yazısı deriz hep aptallığımızın mükâfatlarına
oysa iyi niyet baştan suiistimal içindedir
ne vakit elini uzatsan kaçacak olan o züldür
her kaçanın kovalanışın da
bir lav fışkırır kızgınlığımızla içimizden yakar da yakar
kömür olur o anda tüm duygular

yeter artık bitsin tüm gecelerime düşen karanlıklar
gün doğsun apaydın
batsın gecelere verilen acı ve hüsranlar
sen koparken gönülden sessiz ol ürkütme ne olursun
yermesin yakıp da kavururken yüreği ece
ak düşürdüğün saçlarım tel tel döküldükçe
sen çıkarsın parça parça içimden
tarumar olmuş şu kalbi de kimler avutsun
en güzeli bile bir tırnak etmezken

ne çıkıversin bir kısmetim
ne de bir yol ve yolum sana asla ulaşmasın
yok sayılsın bu atmaca kanadı kırık zaten
istemlerinden o geçiyorsa var git de kollarında ısın
ben yaşarım dimdik başımla alnımın aklığıyla
hep senin yeri süpürüp duracaktır alın yazın
emek terimin ıslattığı topraklar da

vefasız aşkının cıs çıplak yüzsüzlüğü
artık hiç çekilmez oldu
bunu sen duyarsız bir aşığın sitemi sakın sanma
bu ektiklerinin öz biçilmiş halidir bilesin
yalan ve dolanlar sarmış bir yüreği nasıl sevip de okşarsın
bir ağıt doğar yüreğin lal dilinden her gece
her şeyin bir bedeli mutlaka varken
vefasız sancılarınla ortada kalakalırsın

belli ki geleceğe ait bir dalın da yok
tek başımıza kaldık yalnızlığın avuçların da
sen hüznü kucaklayarak boynu bükük kalacaksın
o ıssızlıkta üşürken yürek
devrin girdabına yakalanıp çekileceksin bataklığa
aslı ve neslini de çürüterek

bil ki evinin muhkem bir kapısı da olmayacak
ve bir şeytan olacak o fetbaz yüreğin de kuyruk acısıyla
tsunami çıkacak üstüne yerle bir etmiş olarak
tükenen duygular hunhar bir deprem gibi de sarsacak
tek bir veda ya bile vakit yokken
dolaylı ah yar diyerekten
dünyayı bırak da makber taşın bile ortadan çatlayacak…



(23.06.2015) AZAP…