Maddi durumunu sebep göstererek annesini yada babasını huzurevine bırakanlar var: şahsen ben olsam sebeb ne olursa olsun, gerekirse sokakta çadır kurarım annem ve babamla orda beraber yasarım...

Geçmişte anne ya da babasını suçlayanlar: hani annem babam zamanında paranın kıymetini bilselerdi ya da kafaları çalışsaydı işte biz bugün bu hallerde olmazdık diyerek atasını itham edenler, unutmasin ki her insan kaderini yaşar... Onlar yarın ne olacağını bilmedikleri gibi siz çocuklarda yarın ne olacağını ne yaşayacağınızı bilemezsiniz... Dünya *etme bulma dünyasıdır*...Allah taala dünyada yaşanan bir takım olayların aynısını o kula yaşatmadan o kulu bu dünyadan almaz...İşte bunlardan bir taneside anne ve babaya göstermiş olduğun davranıştır...Anneye ve babaya ilgisiz ve kötü davranan aynısını evladından görecektir...Şiirde bahsettiğiniz gibi hiç kimse kendini aynı yaşta ve güçte kalacak zannetmesin...Gün gelir nice dallar kırılır nice yapraklar sararır. Bakarsın ömür sona yaklaşmış gücün kalmamış, üstelik yardıma ve bir tutunacak ele ihtiyacın var velakin ne arayanın olur ne de soranın....

İnsan onuruyla yaşar...Malk mülk kula itibar değildir, hiç kimse malının mülkünün çokluğundan dolayı mahşer günü itibar göreceğini zannetmesin... Ne kadar malın varsa o kadar çok hesabın olur. Dünya malı ile kendini sağlama aldığını zannedip atasından uzaklaşan insanlar aynı zamanda Allah taaladan uzaklaşmış olduklarının farkında değiller...Oysa almak istediğin şey ev, araba, arsa vb, ne olursa olsun dini hükümlere göre babanın rızasını almak gerekir... Fakat günümüz insanlar bundan çok uzakta....

Mühim bir konu ele alınmış: kalemine, gönlüne selamet üstadım...