Ne enim boyumu tutar
Ne boyum kilomu tartar
Yaşım eş değil başıma
Beynim dar geldiğinde tasına
Şaşarım telaşıma
Girmeyin koluma

Bir bakmışsınız;
Esiyorum deli bir rüzgâr gibi aniden
Takıp kanatlarıma şiirin ihanetini
Düşerim peşine o zaman dilimdeki Sus ’un
Ya da;
Zehir Zıkkım Sevdaların Anason Kokusuna

Hiçbir renk güzel değildi gözlerinden
Göçerim, özlemlerin zirve yaptığı o anlara
Önümde yol engelleri değil ki beni tutan
Ömrümden ömür veremediğim, Sen
Kocaman bir soru bıraktın gidişinle
Kocaman mermer yeşili bir ünlem
Tutun şimdi çaresiz yüreğimden
Korkuyorum
Girin koluma

Kim bilir;
Hangi kayan yıldıza takılmıştır yine kafam
Hangi buluta yağmur sözüm vardır
Kiralanmıştır iki gözüm
İki gözümde iki damla yaş
Yağarım kuraklara yavaş yavaş
Girin koluma

Bir bakmışsınız;
Küreğindeyim bir sandalın
İpek kadar naif sallanıyor gün
Sallanıyor deniz ve bendeniz
Bir ilhamın doğum sancısındayımdır
Yırtılır yer gök dağ taş toprak deniz

Bir bakmışsınız;
Dümenindeyim bir dümenin
Zehir uçlu bir olta atılırsa ıslık sesinde
Kabarır yüreği denizin her çığlıkta
Koluma girmeyiniz
Kehribar gözlü bir ananın su kaçar kulaklarına
Ölümün ayak izleri düşer tezgâhlara
Önümde set gibi durmayın o zaman
Zapt edemezsiniz
Girmeyin koluma

Bir bakmışsınız;
Düşmüşümdür evrenin yollarına
Oturur yüreğime taş gibi süt bakışı bir öksüzün
Pıhtılaşırken kanı günahsız bir bebeğin kundağında
Anlamsız bir savaşın yankısıdır içimdeki hüzün
Karanlığıma korkular süzülürken
Gitmeyin, korkuyorum
Girin koluma

Cesarete ödün değildir yalnızlık
Gün ışıyana kadar kalın yanımda
Kol kola
Korkuyorum
Girin koluma

Ben kimim
Kimim ben!


Nurten Altınok