Buğulu pencerende görürüm seni,
Cemalin ruhuma ışıklarını döktü,
Işıklar dolaşır gökleri, döne döne,
Gökle baş başa verip, bağrımı söktü…

Kirpikte sürme, parmakta kınalar,
Allı - pullu süslüsün, gün ve zaman,
Islak dudakta ateş çakmak çakmak,
Tutuşturursun gönlü verin heyecan…

Yelkenim açılmasa, küreğim yitse,
Derim ki:” Yer-gök aynı hilalim var”
Hangi derya dibe çekebilir ruhumu,
Sesiyle canlandıran, istikbalim var…

Darılıp gönlüme esirgeme tebessüm,
Gülüşünde dokunmadığıma değerim,
Aşka dürüst davransan, mektebinde,
Şöyle diploma alayım artsın değerim…

Yokluğunda bulmuşum, git istemem,
Akar su hava kadar ihtiyaçsın ömre,
Aşk bu kıldan ince kılıçtan keskindir,
Gözler yaş değirmeni, uyunca emre…

Göklerin verdiğini kim kimden almış,
Aşkın kanununu yazan ümitte verir,
Göz kırpar sonbahar gecelerinde aşk,
Değdiğinde, kalp, su olur zamanda erir…

Gördün işte ahvalimi kara kara gözlü,
Sanki beni bekleyen biriydi, o yüzün,
Bir zafer müjdesi ver, açtım yüreği de,
Kalmasın içten içe, ne dert, ne hüzün…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
21.06.2015