Ana başta taç imiş baba evin direği
Kırılırsa aniden çöker çatısı elbet
Nasıl dayansın buna evladının yüreği
Hasret sarar içini yakar hep ilelebet


Gülerdi aldırmazdı ne çileye ne derde
Asla surat asmazdı çeker üstüne perde
Avuturdu bizleri, gülümserdi heryerde
Sarar da sarmalardı şeker gibi muhabbet


Sadece bize değil ele neşe saçardı
Helalinden yedirir haramlardan kaçardı
Üzerimize titrer kanadını açardı
Yüreği diliyle bir, akar latif hoşsohbet


Camilerin önünde fakirler yol gözlerdi
Kimse görmesin diye verdiğini gizlerdi
Atasını takiple, ne yapmışsa izlerdi
Uzaklarda duramaz, sıkar içini gurbet


Grip oldum diyerek aylarca hasta yattı
Gün geçtikçe eridi acıya acı kattı
Bu nasıl bir illetti bulup da ona çattı
İlaçlardan fayda yok, bakar öyle tababet


Her fani ölümlüdür çekilir gelen başa
Yağmurlar gıpta etti gözümden akan yaşa
"El Fatiha" yazıldı başucundaki taşa
Dayanılmaz acıyla yıkar kalbi akıbet


NİLÜFER SARP
16 HAZİRAN 2015