Bir yere ait değilim
Hiç kimse sahibim değil inancımdan öte...
Sadece harfim
Ömür kitabının orta yerinde...
Bağımı koparmışım ademden...
Bir sözüm yok Havva ya...
Adı üstünde iki günahkar beşer.

Serabına aldanmam renkli kürenin
Hayıflanmam erken gelen ölüme
Nicedir açık gözümün perdesi
Görüyorum,
Okuyorum örtülü yalanları...

Nasıl da çirkin
Kumaşa sarılı sahte bedenler
Yüzlerce yılan var içinde sokmaya hazır...
Akrep yuvası dillerin zehri ,
Bir yanlış hamlene amade..

Yadırgamıyorum gönlü kokuşmuş
Avına pusu kurmuş
Çürük mideli aşk bezirganlarını.
İki bezenmiş cümleye
Hayatlara ipotek koyan tefecilerin
İzanına terennüm eden zavallılar gördükçe
Bulantısı sarsıyor tüm bedenimi...

Ne tuhaf değil mi ..!!
İnsanın kimliğini yutması...
Emanet elbise giydirip ruhuna
Eğreti,
Maskara bir palyaço gibi
Ortada salınması..

Gülüyor,
Bazende acıyorum
Rolünü unutan figüranlara...
Birde ahkam kesmiyorlar mı
Namusun namlusundan...
Bihaber ama kendinden emin
Gizli sırlarının sırtlan görünümlü kamburundan....

Herkes dersini veriyor adamlığın
Hüsnüniyeti ulufe gibi dağıtıyor bol keseden
Maddenin efendisi el koyuyor aklınca biçarelere
Ayyuka çıkıyor zaptını aldığı gönlün feryadı...

Meselini unutmuş
Nesebi inkardan mütevellit
Acuze kibrin adı insanlık...

Islahı mümkün değil
Çivisi kopuk dünyanın
Bende bu çarkta yoğruluyorum seyrüseferle

Günahsız hiç değilim
Tövbekar da sayılmam
Ama Tanrının istediği gibi biriyim...

Ne maskem var kabul görmek için taktığım
Nede sihirli aynam var gerçek yüzümü sakladığım.


Dilek USTA