Kimim kimsem yoktu benim,
Kimsem oldu gözlerin..
Gördüğüm günden beri ,
Hiç yalnız hissetmedim..
Ne karanlık yollardan geçtim
Ne çıkmaz sokaklarda son buldu hayallerim
Yine de gözlerinden, bir kez olsun geçmedim

Sımsıkı tutunduğum dallar kırıldı
Bazen gönlüme nişan alındı
Güneşi unuttuğu oldu sevgilim
Bu kadın gözlerini hiç unutmadı..

Girdiğim günahlara kaç gece tövbe ettim
Bazen kendimden geçip uykuları terk ettim
Gözyaşımla yaren yastık şahidim
Cehennem ateşinden korkumdan öldüm
Ama gözlerinden hiç vazgeçmedim

Şu küf kokan dünyada
Nefes almak bile paraylaydı ya..
Umut kalmamışken hiç yaşamaya,
Bir kiraz mevsiminde sana çarptı nazarım
Birden uçtu yüreğimdeki tüm güvercinler..
O gün fark ettim ki sensiz çok azım..

Gel ömrümün varı gel
Gel kalbimin narı gel
Merhamete ersin yüreğin..

Kimim kimsem yoktu benim
Kimsem oldu gözlerin..
beyazmelek