Hayatımda zemheri bir kış hüküm sürüyor
Gel ömrüme bahar ol çiçek açsın düşlerim
Dondu bilinen dalım tomurcuğa yürüyor
Gel ömrüme bahar ol çiçek açsın düşlerim

Susuzluktan yanarken bulduğun kurnayım ben
Sadakatiyle ünlü bir allı turnayım ben
Hep kendini gördüğün sihirli aynayım ben
Gel ömrüme bahar ol çiçek açsın düşlerim

Yakup’un gözündeki kurumayan yaş olsak
Züleyha’nın aşkıyla içen bir ayyaş olsak
Yusuf’un kuyusunu ören iki taş olsak
Gel ömrüme bahar ol çiçek açsın düşlerim

İbrahim’in narına su taşıyan karınca
Taraf belli ediyor karınca kararınca
Cehennem kabulün mü can cananı sarınca
Gel ömrüme bahar ol çiçek açsın düşlerim

Pazar kurup bahçene çiçekleri nişlerim
Gülünün dikeniyle bin bir nakış işlerim
Leyla’yı kıskandırır yâr seni sevişlerim
Gel ömrüme bahar ol çiçek açsın düşlerim

Gel yorma ne yolları, ne yılları yorma gel
Gel garip yüreğime kimsin nesin sorma gel
Gel de bu son cemremi şakağından vurma gel
Gel ömrüne bahar ol çiçek açsın düşlerim.

beyazmelek