2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1161
Okunma
Tebessümün o sarhoş eden sıcaklığında
ısıtırım kendimi..
Parıldayan göz bebeklerinde
seyrederim cemalimi
O uçuşan umut tohumlarının
çiçek açtığı yerde
yürürüm..
Derin derin, nefes alırım
umudun ve tebessümün kokusunu
tenefüs ederek
içime çekmeye çalışırım..
Sonra zatımı
yeşermiş umut bahçesinin sonunda,
dipsiz ayyaş karanlığa gark olmuş
bir uçurumun başında,
teslim olmuş
bulurum..
Önce ince bir sızı
keskince sızlatır ruhumu
saadete uzanan ellerimi
hoyratça savurur
rüzgar..
Bulutları seyre dalarım
unuturum herşeyi
ve sonra bu hayatın
yani bu garip rüyanın
o firkat günü
şeb-i arusu geldiğinde
herşeyin hatırladığımdan ibaret olacağı
aklıma gelir
Ve ben kendimi
bir garip hissederim …
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz