beni sev diye bir şiir göndermedin mi önce
bir ağacın dalıydı tutunmaya korktuğumuz
belletilen öcüler yüzünden
bilemezdik gerçek öcü kendileriymiş
boyadıkları palyaço suratlarla


nasıl okunmaz şiir
inceliğinde bir gül yaprağının
veya kılıçtan keskinken söz
küçümsenir dizelerde biriktirilen ömür
yaprağı olsun diye evin önündeki ağacın


seni bir şiirde sevmedim mi önce
mührünü vurmuştun hayatın aşk yüzüne
ve böyle başladı serüveni şiirin
sayfa aralarına bıraktım seni
tıpkı bir dağ çiçeğiydin
kır esintilerin okşardı akşamlarımı
ufukta beliren uzaklaşan kızıllıktın


kimse giremezdi seninle aramıza
şiir sendin gecenin küfrünü yenen
çocukluktu şeker pembesi
nasıl ayırırdım şiirden seni
gözleri küserdi dizelerin
kıtaların gözyaşı dökülürdü
defterlerimden


sen şiir, şiir sendi
sonra aramıza girdi yaşam kavgamız
yine düşmedik
birbirimizden!..





16. 06. 2015 / Nazik Gülünay