Uzun bir çeşitlemeler sığınağıydı biriken
O duygu yığınağı…
Ne çok sürrealist imge
Kanıksananın çok ötesi.
Öbek öbek yığılmış sayısız çekince
Çeyrek kala sabaha.
Dünün gömütü iken ölü sevinçler,
Uzantısı ansızın beliren bir umut
Düş bilgesi, yaşlı zaman.

Nice anlatıdan ibaret
Ve pür-neşe soyut
Ne çok bileşke.
Kraldan kralcı o zihniyet
Tahakküm altında pek çok insan
Yaftalanmanın kıyısında
Devrik bir cümle kadar kural tanımaz
Ve son bir söz arda kalan.
Vebali ağır son yalan
Ölmezden önce
Kara listede adı
Yanında çentik.
Belli ki meyilli karalarken adını
Geçit vermeyen son hece:
Çağırırken adını kara melek
Sus ve riayet et.

Yoz dürtüsü nefsin,
Bitimsiz, doyumsuz ne varsa
Zevk bildiğin.
İnsan: Tekil ya da kalabalık
Sakil, sefil
Çökerken bulanık tortu en dibe
Belli ki edilgen mizacı
Mutlandıran kafiye,
Eşleşirken tek hecede:
Haykırırken avaz avaz
Yinelemekte emrini:
Sus ve unut,
Ne varsa düne dair.