ORİJİN
Hayatın tam orijinine saplamıştı, kader bizi,
Iskalayan hep biz oluyorduk,
Acemi bir acem gibi hayatı,
Analitik hayat düzleminde hep sevaplara teğettik,

Günahların ise bir doğru parçası gibi orijininden geçmeden edemiyorduk,
Muzip bir muhalif gibi, doğruların karşısındaydık,
Nefsin pençesinden kurtulup düşemiyorduk birinci bölgesine hayatın,
Hep üçüncü bölgedeydik,
Sanki imara açmıştık tapularcasına,

Etüdünü yapmadan hayatın, altımızdaki kırık faylarını anlayamıyorduk,
Ta ki bir musibetin bin nasihatın önüne geçene kadar,
Ne zaman bir doğru yolda doğru çizmeye kalksak,
Üçüncü bölgeden vuruyorduk hayatın orijin noktasını
Ve vurduğumuzu zannederek ıskalıyorduk,

Hayatın bir baş ağrıları gibi görünmeyen ancak hissedilen gerçeklerini,
Gerçekler bizi çekse de ana şefkatı gibi kucağına
Hayat zannettiğimiz gibi değildi hiçbir zaman
Süprizi çok seven yaramaz bir sevgili misali,
Sürpriz sürpriz sürpriz…

Tatlı bir hikaye gibi hayatta çabuk bitiyordu,
Mezar taşının orijinine kafayı küt diye vurduğumuz da anlıyorduk,
Orijin noktasının ıskalanmışlığının pişmanlığını,


SAYGI ve SEVGİNİN
ADRESİNDE BULUŞMAK DİLEĞİYLE...