Hülyalarda gezdirir seni
uçarsın,
Koca bir ömrü mutlu olacak
sanırsın,
Eğlenmek için değil evlenmek için yuva kurarsın,
Heyhat, gerçeklerin ne kadar acı olduğunu o zaman anlarsın.

Canım cicim aşkım hayatım dersiniz.
Daha sonra da birbirinizi yersiniz!
Evlilik yıl dönümünüze bin pişman girersiniz.
İş işten geçmiştir işte kaderin tuzağına böyle düşersiniz.

Kavgalar başlamıştır ne zaman bitecek bu çile
Bir de bakarsın çocuk doğmuştur
bile
Daha o yaşların da şahittir sizin gibi çekilmezlere
Ne günahı vardı o sabinin hesabını kim vere

Sonra da diyorsunuz ahir zaman geldi toplum bozuldu.
Kimsenin umurunda değil, fakat aile bu girdabın içinde boğuldu
Hani Aile bağı çocuktu
Saygı kayboldu sevgi koptu,
Böylece bu üç nokta Düzen aileyi vurdu
Aslında Kader Tuzağını çocuklara kurdu.



Kaderin mahkûmiyetinden
Kurtulanların buluştuğu yerde
Görüşmek dileğiyle...