sümelanın fresklerini ben kazıdım
duvarına siperlenmiş
nişine gizlenmişken
tepemde şimşekler
sırtımda dolu izleri

tosunum kaybolmuş
aşkar kız kaybolmuş
korku köpük köpük içimde
umurumda mı
dünya kaybolmuş

mini minnacıkken öğrettiler
batıldır
puttur dediler

sümelanın fresklerini ben kazıdım
duvarındaki boyaya
böğründeki yaraya
hançer hançer çakı soktum
hançer hançer değnek vurdum

mini minnacıkken öğrettiler
puttur dediler
öcüdür
korkunçtur dediler

ağlıyorum
şimdi ruhlar
gömülmüş ıssızlığa

gözleri sevecen eski çocuklar
ergin çocuklar
evli çocuklar
geçkin çocuklar
gelirler
mutlanırlar
kutsanırlar mı acep

sümeladan taş kopardım
kurt dedenin onardığı örenden de
kopardım da bağrıma bastım

sümelanın yarları duman duman
duman olduk duman...

bir sabah olimposta
canım dişimde yorgun argın
viktoryanın gözleri kara
viktoryanın gözleri hançer
tavında çelik

sigara tuttu
bir de
yaktı
kara kara
dumanlar çıktı
koktu
kara kara
elimi uzattım
sıktı
kara kara

sümela
sarıldı yamaçlara