Kayıp bir dünün ıslak mevsimlerinde yürürken, efkârımız olur ruhumuzdaki demli şiirler. Bütün şarkıların nakaratları bunu söyler, sözleriyle hüznü çığlık gibi içimize atar, bedenimizi sorgular. Renklerin alevi yalındır, boşa geçmiş bir ömürde sorgular, anlam arayan bir düşün pamuk ipliği bağıdır.
Bütün dilimlerinde an’ların közü yüreğimizde hareli bir anonim türküdür yaşamak. Ertelenmiş dünlerin kriziyle, gözlerimizde donmuş yaşların iziyle bizden uçup giden al yalaz dünleri bunun için ister, yıldız yağmurlarında bunun için ıslanmaz mıyız?
Şimdi, belki de renklerin ötesinde sessizlik hazanı. Umutlar sürüp dudaklarımıza sıcacık avuçlarımızı göğsümüze bastırmanın anı. Şaf/AK’ların dizine uzanıp mor düşlere dalma zamanı. Çiçekli bir mevsimin yeşil çimenlerine uzanarak ay dilemek gecelerimize, yüreğimizin bağlarından kırıntı umutlar toplamanın en şahane mevsimi…