duyurabileceğin ne kadar sesin varsa
o sesle bağır bana.



bilir misim
Karadeniz de dağdan dağa ıslıkla haberleşilirdi eskiden
ıslık çal
belki duyarım seni
ki ben eskiye özlemimi hala sürdürmekteyim.


menfaatlerin
çıkarcılığın
ve affediciliğin ulaşamayacağı bir yerdeyim
ağla
en yakın gözyaşıdır bana
bakarsın ulaşır ’’sen’’ yanıma.


ceberut keserken yüreğinin biletine
hangi peronda yolculuk edersen et
sonu meçhul bir diyara gideceğini biliyordun
boş yere kendini parçalayıp
yıktığın gönlümün duvarlarına pişmanlık sloganları yazma
anarşist diye tutuklanabilirsin
ki bir şikayetime bakar.


hoş sen alışkınsın izbe yerlerde gezmeye
güneşin vurduğu yerler aydınlık
kan emici dudakların tutuşur
tutuşur kimsesizlere attığın iftiralar
ama sen yanmayı da bilmezsin
ıslak bir çıra gibi
yandı görünür
kara kara tütersin.


elimde su damlaları
parmak aralarımdan kayan geçmiş aşklarımı yıkamışım
ıslak bir yürek atıyor şimdi sol/umda.



Ayvazım DENİZ