Çocuklar

Resmi bir savaşın gayri meşru ölüleri

Bana şiirden ve savaştan sual ederseniz şayet
size çok güzel çocukların ölümünü
anlatabilirim.

Dinleyelim
ömrüm dünümü bu günümden daha garip sayarken

çocuk sesleri gelir kulağıma
Ağlayan
açlıktan
hastalıktan
namlu seslerinden

Kızılı bol
kan kızılı bir
pastoral senfoni
şiirsel ölüm sahneleri

Ve adları unutulan çocuk ölüler
farkı üzerindeki giysiler
farksızlığı
henüz öldükleri

Çift taraflı pezevenglerin
süslü nutukları
güzel tiyatro aferin böyle
ve birbirine bulaşmış kan olukları
özgürlüğün yada tutsaklığın
ölü sesleri

Dört mevsim bir ömür

zulme
Dudaklarımız şahit
masumiyetimize tecavüz ediyorlar
ve zevk alıyoruz hepimiz

Ben günahsızım
Sen günahkâr
Başımızdakiler adi...

Dilimde yanık türkülerden üç mısra
-doğ
-yaşa
-öl

Vatansızım artık
resmi kayıtlarınıza geçsin bu sözlerim

elleri
nasırlı ana babaların olduğu
kentlere
kör bir veda
- doğur
- büyüt
-vursun yada vurulsun

Kansızlar bir çentik daha atsın
kütüğe

Musa henüz ölmüş
Süleyman daha kral olmamışken
bütün kuşlar bütün bir gökte iken
mutluluk fakirin bir somun ekmeğiydi

Ölüm ve yaşam ikilisinde
tüm büyük şeyler tüm büyük şerhler
mazlumlar namuslu olduğu içindi
yer üstünde dinamit sesleri
yer altında ölü çocuklar

korkunç bir katliam şiiridir bu
Vatansızım
ölen çocuklar idi hep

fakirler derdi ekmekten öteye geçmeyeler idi
öldüm
yeryüzündeki bilmem kaç dine
kaç ırka söve söve
şekilsiz
toz duman içinde kan çanağı
gözbebeklerim ile

Ademin soyu
lağıma batmış bir faredir artık
toprak ne kabul eder ne yüzüne bakar
İşte
burası
çocukları sev(mey)en kör dünya
"tek hakikat bu karanlıkta"