Ölüyorum
Gayri meşru bir aşkın piç yalnızlıklarında
dört bir yanım dün sançısı
sen ağrısı...

Söylesene
bu ağu ( bu aşk )
bu sızı ( bu umut )
bu isyan ve elbette ki ihanet ( ihanet... )
senin ellerinin senin eflatun gözlerinin eseri değilmi...

Ah! Şimdi kalkıp
bir şiir daha yaz desen gözlerime
bin şiir yazacak kadar seviyorum ya
hala seni
hak bana bu zemheri...

Hatıralar gülüşünü iliştiriyor
kan çanağı
gözlerime...

Îklim sahra tenimde
dört bir yanım Habil
ilk
ölen benim
cennet neslinin içinde...

Kapısını açtığın evlerin kokusu burnumda
nasıl
nasıl böyle haziran ellerinin değdiği her yer
bir bilsen...

Ciğerim
Nikotin soluyor an be an...

Sus payı bıraktıkça gözlerin bana
ve ihanetin
tadı geldikçe dilimin ucuna
ufalıyor her şey gözbebeklerimin ufkunda...

Ve zangır zangır titriyor beden
Azrail
Kapıma dayansa ancak bu kadar
ölebilirim ben bir daha...


Dilim dişlerimin arasında paramparça
ellerime kurşunlar sıkıyorum
ki sen bundan sonra
ne dile
ne kalbe
ne kağıda düşme diye...

Yenildim
Îşte
Tekrar
Ne eksik ne fazla...