kaç fasıl daha geçer
ömrün kaybolan notalarından
sonu baştan belli olan bir şarkıdır bu
keman konçertosunun gelgitleri eşliğinde
ağır aksak kulağı tırmalar
hüzün geçişleri ortaya karışık
doldur be meyhaneci
bir kadeh de hayatın ’hiçliğine’ olsun demek var da
salla gitsin diyorum içimden.



koca bir ’sen’ asılır geçmişin karanlık perdesinde
bakıyorsun sürekli
biraz sitem
biraz kin var her baktığın yanımda
yıkasam gitmiyor paslı şeytan sözler
hayalet gibi her köşeden çıkıyor karşıma
gören gözler yalnız benim
çıkaracağım birazdan.



at gözlüğü takmış ne kadar kem göz varsa
söküp atmak
geçmişi en kaynar sularda yumak
istemez miydim sanıyorsun
bu deli ruhum akıllanmaz bilirim
bilirim balıklama atlar sevda lafına.



aşkın nedameti
bana değdi değeli
iflah olmaz bir gönül var
geçmişe takılı
orta şekerli kahve tadında
biraz tatlı
biraz buruk
ne içmekten vazgeçtim
ne içtiğime pişmanlık sardı damağımı
kahretsin
nedir bu inatçılık..



saflıkmış
hayatı nane şekeri sanmak
damağı burksa da lezzet almak hani şanıyla
safsata bunlar biliyorum
çamura batan ceylan gibi debelenmek
sarılmaya duyulan hasreti körükler
korkunun gölgesi sarar buz tutan çenemi
kelimelerim dilimden
kerpetenle sökülse ancak düşer.



yaşamak
ucundan tutunarak
nefes darlığı çekmek mutluluğa
boğuluyorum
’’biraz oksijen lütfen’’.



Ayvazım DENİZ