Erbaa’da akşam olur,
Kar duasına çıkar çocuklar.
Perdeler hafiften aralanır,
Donuklaşır uykulu bakışlar.
Zikir meclislerinde kurulur halkalar.
Bir kutlu nazarla sırlanır,
Kendi sırrından habersiz aynalar.
Erbaa’da akşam olur,
Kar duasına çıkar çocuklar.
II.

Evlerden dumanlar yükselir,
Evlerden sesler gelir,
Dumanlar kömür kokar,
Nefesler kirlenir.
Benim dumanım da savrulur,
Kim görür tahtanın içindeki kurdu?
Sessizliği düşünceler kemirir,
Evlerden dumanlar yükselir,
Evlerden sesler gelir

III.

Ağaçlara kuşlar tüner,
Ağaçlara kandiller konar,
Meydanın soluğu çekilir birazdan,
Birazdan bir kadın,
Dükkân önlerine eğilir,
Bulduğu boş karton kutuları,
Buruş buruş naylonları götürür,
Arta kalanı çöpçüler,
Çöpçüleri de türküler süpürür.

Kaldırımların sırrını yüklenir,
Bir uğultulu rüzgâr,
Ağaçlara kuşlar tüner,
Ağaçlara kandiller konar.