Sıra dışı bir ömrün
Ve tüketilmiş umutların hezeyanı sürerken,
Tükenirken, tüketilirken.
Anlamsızlığın kıyısında boşalttım zihnimi
Ve yüreğimi.
Koydum benliğimi ıssız bir sandala
Boşluktayım o heyula boşlukta,
Sağım solum sensizlik
Önüm arkam sessizlik.

Telaffuz edemediğin bin bir hece
Bir marifetmişçesine
Sığınırken karanlık bir kalbe
Örselenmek en yakıcı
En acısı yalayıp yutarken seni
Ahir zaman ve
Bir top gibi yuvarlanırken gündüz gece.
Oysaki neler saklı o gönülde.

Yeni yetme bir düşün son evresi
Son demi ömrün
Son günü belki de
Uyuyup uyanmamak kadar çetrefilli
Gördüğüm son kâbus
Nasıl da sızlatır gönül telimi.

Bağrıma bastığım bir yastık kadar
Fazlasıyla yumuşak, yürek bildiğim
Boş ve kâfirmiş tüm düşlediğim
Ne varsa senden yana
Benden kopansa koca bir kütle
Ölüme çeyrek kala.

Vakıf olmak ne varsa ve hüzün
Yalarken yüzünü
Kalbin teklerken ve terlerken avuçların
Ölecekmişçesine düşerken tepe taklak.

Yordarken hayatı nasıl da yorgun
Şu sefil benlik,
Başıboş ve dalından kopuk bir yaprak
Hayat nasıl da durağan,
Dememek adına geçip gidiyorsun kıyısından
Düşlerin ve aşkın peşi sıra
Doğarken her gönülde
Açıyorsun solacağını bile bile
Ve kopuk dalından.

Deli dolu bir çocuk alt tarafı
Koca bir ömür müteşekkilmiş
Külden adına umut dediğin.
Kuşatılmak kadar korkunç
Varlıksız bedenlerin o hicap edilesi
Külfeti binerken omzuma
Korunaklı dünyamın kilitli kapısı
Kırılmış bir kez
İhlal edilesi günahların
Vebali nasıl da ağır.

Darmadağın o uzantı değil mi ki
Dünden yarına uzanan,
Kaybolduğum döngü
Miladım, gittiğin gün.


ŞİİRİME SES OLAN DEĞERLİ MUSTAFA HOCAMA SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMLE.

HOCAM, YÜREĞİNİZE, NEFESİNİZE SAĞLIK.