Gün gelir solar yüzün,
Bir anlığına da olsa,yüreğine düşer hüzün.
Kırıklarını toplar gönlün,
Sadece bir umut uğuruna,aşkı arar gözün.

Canını feda etmek istersin birine,
Gıpta ile bakarsın,öyle sevgililere,
Sen yutkununca,boğazına değil,
Yakan düğüm,düşür yüreğine.

Tabiri caizse,
Bazen,
Yağmurda ıslanan kedi köpek gibi olursun,
Herkes el ele dolaşırken,
Sen küçülürsün ve sanki kaybolursun,
Saklanmaya iki adet göz arasın,
Bir kalp ararsın,
Sevgili gibi olmasa da seni dost gibi ağırlasın.

Ve sonra,

Başlarsın kendini teselli etmeye,
Bahaneler üretmeye.
Yahu ben aşkı köpek gibi yaşadım,
Yaşadım da ne oldu?
Ben derdime baytar bile bulamadım.

Boş ver ikinci defa çalmasın aşk kapımı
Bu yürek daha diğerini unutamadı.
Ama keşke tekrar çalsa kapımı,
Hepsini unuturum,
Yani her halde unuturum,
Ama gelsin yerden kessin ayaklarımı.


Vagif Seyyah Hüseynov