......
enkaz yığını gibi şimdi yüreğim,
dağınık, kırgın ve paramparça.
evler,
sokaklar,
caddeler,
yollar,
yine çıkmaz oldum kendime.
bütün hayallerim ıssız,
ve sessizim,
kırılmışım,
dağılmışım,
ve susamışım,
sana, kana kana.

gözlerin,
gülüşlerin,
bakışların,
bir bir yüzüme seriliyor .
yüzüm okyanus mavisi,
yüzüme dokunuyorum,
yüzüm de sen varsın.
sonra d/üşüyorum.
umarsız bir sevgiliye.
dağları, taşları, patikaları geziyorum.
rüzgara d/okunuyorum.
kuşlarla sarmaş dolaş oluyorum.
kuş kanatlarına sarılıyorum.
ve sonra kırılıyorum.
kalbimden, kalbine giden yolda.
iliklerime kadar ıslanıyorum.
umudumu kesiyorum.
ve yüreğimden kanıyorum.
kanım da, sen varsın.

sana borçluyum biliyorum.
sevgiyi, özlemi ve yaşamı,
dilime adını doluyorum.
yasak bir alfabeyle adını haykırıyorum.
dilim yaralı,
kimlik sizim,
sakallarım kirli,
ve utangaç bir yağmur damlasını tutuyorum,
göz pınarlarım da.
gök yüzüne gözlerimi seriyorum.
sağanak yağmurlar başlıyor yağmaya.
belki sen ıslanmıyorsun,
ama, ben senin yerine de ıslanıyorum.
ellerim, dişlerim ve tenim sırılsıklam.

ve biliyorum ki,
ben akmayan bir nehirim.
yatağına kurumuşum.
bir seher vakti,
perdeleri aralıyorum.
karşımda duruyorsun.
kalabalıksın,
uzaksın,
ve yaralısın,
ben ki;
seni yaralarından tanıyorum.

ve bir yaprak düşüyor dalından,
bahar dan, yaz dan göçüp gidiyorum.
ben kuruyan bir yatağım,
üstüme yağmurlar yağıyor,
göz yaşım da, sen varsın.


ibrahim dalkılıç

27/05/2015
23:40 izmir