MELEK ANNEME
Aylarca karnında büyütün beni
O halde çalışıp sildin terini
Bir gün of demeden büktün belini
Hakkını helal et can anneciğim

Başım dara düşer ilk sen koşarsın
Dikenli dağları, yalın aşarsın
Doğru olan yönü hepten şaşarsın
Kendin için değil, bana yaşarsın.

Canından bir parça beni ben yapan
Allahından sonra hep bana tapan
Ninniler söyleyip ruhuma dolan
Güzel tatlı sesli sen miydin anne

Kelimeler seni tarif edemez
Tarifin, fethin yok kimse bilemez
Ruhuna, kalbine fiyat biçilmez
Değerin cihanda asla ölçülmez

Ayağının tozu sürmelerimdir
O kutsal ayaklar has cennetimdir
Varlığın huzurum kalp servetimdir
Yokluğun acı, dert ve kederimdir

Cennetleri için uğraşır insan
Anadan uzak cenneti arayan
Sensiz o cennet?i istemem inan
Cennetim sensin canım anneciğim

O nurlu yüzünü asla terk etmem
Şefkatlı kollarda, hayat var annem
Senle nefes aldım sensiz veremem
Senden doğrusunu ben yar göremem

Bırakıp gidemem seni nedense
Remziye nin kalbi doldurmaz kimse
Düşmanımdır seni her kim üzerse
Yüreğimde sevgin canım anneciğim

Bir günüm değil, sen her günümsün
İrem bahçesinde, solmaz gülümsün
Sevincim, bayramım ve düğünümsün
Anıldıkça değil sen her anımsın.

REMZİYE GÖKÇEN