Yaşamla aldanan
Nasıl da darmadağın…
Göğüs çeperi
O kırılgan mizacın,
Perde arkası
Nice öğreti
Bin bir yadsımazlıkla
Deliller sümen altı.

Nöbette şeytan
Fazlasıyla yorgun melekler;
Kötünün ihaneti
İyinin zaferi çok nadir
Son perde kapanmadan
Duyulmaz oldu alkışlar
Koltuklar boşmuş meğer
Yorgun, yılgın nasıl da mahzun…
Aşk her daim mağlup
Ve mağdur hatta
Dimağın kıvrımları kadar
Akla zarar.

Karanlığın yırtık perdesinden
Alamazken gözlerimi
Ufuk çizgisinde biriken tüm üzünçler
Yekpare aşk
Yeknesak hüzün
Emsalsiz tek resim
İmgelerin sırdaşlığında
Devinip durur yasım
Ne hükmü varsa
Şu aldığım yaşın…

Varsın çağlasın
Olsa da tek sureti yılgı ömrün.
Hayaletler bile ölümlü
Savruk tüm gölgeler.
Ne varsa kanıksanan
Demedim mi;
Başım gözüm üstüne.

Benzi sarı kader
Mademki düştü yolum aşka
Ha bugün ha yarın
Kırbacı sırtımda öngörünün.
Haydi, oyna son kozunu
Devşirme bir aşkın ölü kahramanı
Flu ve sıradan.
Görüp göreceğim son resim.