Seninle biz hangi duvara vursak kendimizi
çürüdü gönül bendimizdeki üç renklerimiz

sen/le biz ne acı sürgün bir hayatı paylaşmışız
gençliğimizin taze baharlarlarını
kıblesiz bu kül rengi sürgün kentlere hibe etmişiz


sürgünlüğümüzden kalan gruh tepemizde dolaşırken sisler ülkesinde
göğün mavisini yutan o gri bulutlar/mıydı


hangi duvara vursak bilmem/ki kendimizi
hasret ve özlem gurbetle üçlü arkadaş

yakar içimizi gurbetlik ,
hangi duvara vursak bilmem/ki kendimizi
berlin duvarı yıkıldı biz geldiğimizde

ülkemizde ise aydınlar ve yazarlar yakıldı bir otelde
hani gurbete yeni geldiğimizde kaldığımız o evde
haberlerde siyah dumanları gördük

kimliksizliğimizden
öksüzlüğümüzden hep sustuk sükuta bohçaladık kendimizi

bir sürgünlük/ki peyder pey düşmüştü istemesekte o an payımıza
Nazımlar Ahmedler hep sürgünlerin yerine hüzünlü şiirler yazmıştı

ne vakit tütün sarsam o ince yapraklara düşlerimin en hüzünlü yerinden pervasızca
bir tutam beyaz kâr kelebek gibi
düşer ince parmaklarımın arasına
doğup büyüdüğüm o yerlerden

soğuk iklimi acımasızdı

Allah’ım ;
unutulmuş öksüzler /miydik biz

heybemize sürgünlük hasret bize hep özlem düştü
insanları neden kadersizdir hepsi gurbete vurmuş kendini
yüksek çatılar kışın uzun uzun buz sarkaçları doğurur
faytoncu komşumuzun soğuktan titreşen atları gelir hatırıma
ne güzel kokusu vardı o komşumuzun atlarının
çocuktum sevmiştim
yazın terli at kokusunu
kışın camdan bakardım üşüyen o atlara zoraki görürdüm
camları bile esir alırdı kâr ince ince nakışlardı
buzdan bu şehir kışın herkesi esir alırdı .

şiir yazayım diyorum kâr yağıyor gurbet düşüyor kalemime
buz tutuyor kalemimle satırlarımın girizgâhı


hüzün düşüyor üşüyor ,yüreğim hüzünlere pare/lendim yine
ömür gurbetin yatağında ayaklarında prangalı



tahayyül edip geçmişime dalınca ,yadsınamaz bir ayaz düşüyor dallarıma
kıvrıldım yine yapayalnız yapraklarıma
gözlerime kuşlar kaçtı ıslandı kirpiklerim yine

hayat meşakkatle çileleri üzünçleri ,sırtımdaki heybemde giriftar eyledi
sundu yudum yudum

gri bulutlar sürekli yağmur dilencisi
şu sokak müzisyenleri olmazsa hayat hiç çekilmez bu sokaklarda
ruhsuzlara bir nebzede olsa ruh katıyor

yine kemanın kılıfı yerde içinde bozuk eurolar
ve yanık ,yanık klarnet çalan kara romen adamlar gibiyim
solgun bu coğrafyada ben güneşin dilencisiyim..









nur*can