her gün kalkıyorum aynı duyguyla/ vedadır hayat!
vedadır/okuduğun kendine/anlamadıysan dirilmeyi/gafil
ve sana ömür bahşedene gafilliktir/olsa da âb-ı hayat
karanlıklar içinde can çekişen bir ölüm/ve sen zır cahil

ömür/can beslemektir ötelerden/ istemektir dirilmeyi
dirilmektir güzelliğinde/sanatında ve kudretini temaşa
istemektir kulluğunu/diz çöküp secdede eğilmeyi
ben kıtmir olmaya razıyım/nefse uymak mı hâşâ!

kalem sana feryat ediyor /ve ağlıyor mürekkebin
niçin,yalnız bunlar niçin?/ne vefa var ne hürmet
kalem kılıçtan keskin değil artık/her yerde menfaatin
ateşini içinde gizlemişler/ben ise/ sevdama hasret

içimde suskun çocukla/ gökyüzünde/ kendimi buldum
bazen yağmurlu gecelerde/yüreğimde çakar şimşek
her gece beyaz zambaklar ülkesinde/düşlerimde uyudum
dirilmek/hakikat aynasında/ve kendimizle yüzleşmek!

konuşarak sakladım kendimi/gizledim “ben”imde
kelimeler arkasında bir ben vardım/kendi(m) yüreğimde
yolculuk/ esas karanlığın zifir çöktüğü/yüreğinde başlar
ben/bir diriliş muştusu öğrendim/muhammed-ül eminde
yusuf erdoğan