-aşk kedi gibidir
sahiplenilmez, evlat edinilir-

I

Gözleri dolu bir İstanbul bugün
Okşasam bir bulutun yanağını sel gibi hatıralar yağacak
Elleri sen kokan yağmurlarla



Hangi saçağın altına sığınsam
Gözlerine kadar aşka batacağım yüzünü kuş kanatlarından öpüp
Yalancı bir avuntu söndüreceğim dudağımda
İçimde çıtaları tutuşurken şiirlerin
Seni sevmek hiç bu kadar ağlamamıştı inan
Musallaya yatırıp kelimeleri



II

Elimi tutardın
Avucumda panayır kurulurdu
Babam dönerdi sanki, üç kuruşa gurbete çıktığı şehirlerden
Ağzımda şeker festivali, gülüşümde bir zenginlik hiç sorma
Beyaza boyanırdı yoksul sokağımın soluk benizli evleri
Ben bir ihtişamda kayboldum
Sobasız, mantosuz, şemsiyesiz, sokaksız
Annesiz...-bırakınca elimi-



Seni sevmek hiç bu kadar ağlamamıştı


Gittin apansız
Ben bir kedi kadar dilsiz
Bir kuş kadar can havli
Şimdi ne zaman gri farlarını sürse bulutlar
İçimde o tanıdık korku ve ağzımda gelincikler kanar
-Anlatamamaktan bir şeyleri-



III

Kısacası
Bizim muhit kaldıramazdı senin kibirli ceplerini
Ve biz eski Türk filmlerindeki büyük aşklar kadar imkansızdık
-"Yeraltı edebiyatı" olarak kaldık monitör parkelerinde-




soulmate