Şimdiki zamanın somutluğunda
Can çekişirken imge ordusu,
Soyut bir yadsımazlıkla
Böğründe yılgısı geçmişin.
Depreşen hüzünle
Nice betimleme
O boyutsal coşkunun tek mihenk taşı.

Sayısız çekince adına
Aldığı aşk yarası
Silik bir izlek sadece mizacının sunumu
Sıradan bir edim hatta
O yok oluş.
Doğumundan bu yana
İçine çekildiği ana rahmi
Uzak kalmak maharet ise ihanetten,
Katsayısı o istimlâk etmiş ruhun
Enkazı ne varsa geride kalan.

Ne tek bir motif
Ne tek bir bileşke
Hatta sıraya girmişken
Varsın devinsin hüzün alayı.
Eğreti ve yeknesak bir aşk
Varla yok arası
Nezdinde koca bir hiç
Derin bir iç çekiş…

Dokunurken usulca rehavet
Ölümün soğuk nefesi
Yalarken yüzünü.
Nice atak eşliğinde
Depreştiren üzüncü
Kıyısında ölü düşler.
Hayali bile güzel dememek adına
Uzağında çok uzağında aşkın
Ne reddi mümkün ne kabulü,
Yadsınamaz bir tedirginlikle
Sığındığı masumiyet
Payına düşerken sükûnet,
Fısıldar en derinden o iç ses:
Zamanı geldi, perdeyi çek…