Karıncalar ırmakları taışıyordu
sırtlarında
Gelinicikler al duvaklarını takıp
halaya durdular
Bir alay karınca ordusunun
ardında

Bir kıvılcım savruldu sarı zeybeğin
kirpiklerinden
Kayalar fırladı derin uykusundan
Yer yerinden oynadı
Göğce kızın feryadından

Göz gözü görmezken
Kara tren türküsünden
Bir yıldız yalpaladı ilerdeki
Arguvanların arasından
Bir aslan kükredi geldi
şatosundan
ve
Aydınlanıverdi karanlıklar
korkusundan

Tan yeri ağarıyordu yavaş yavaş
Ateş böceğinin göz kapakları
düşüyordu uykusuzluktan
Pembe bir At seyirtti geldi
dorusundan
Mavi umut yüklüydü yelesi
Anlaşılıyordu nal seslarinden

Bembeyaz bir papatya yakaladı Atı
üzengisinden
Şahlandılar yıldızlara doğru
Şahmeran’ın terasından

Bütün çiçekler böcekler ağıt yaktı
gidenlerin arkasından
Nimbus yağmur bulutları ağladı
Gök yüzü utandı kendi özünden
Yüreğim yerinden sökülecek gibiydi
Hüzünden

Nafize