ağır gelir dile kimi nağmeler
söz olur dağları delermi deler
tükenirde elde kalmaz çareler
akar zaman kabuk bağlar yareler

ayet-i insanız şu çeşm-i alemde
adın anarız aşk-ı her demde
neler görmüş acep adem dedemde
o muhabbetle yürekleri pareler

paslı zincirleri çektik günbegün
kimi can derdinde kimi hep üzgün
kalmamış dillerde kelam-ı düzgün
nasılsın desen küfürleri sıralar

kalmamış şarkın can ehli vefası
arttıkça garbın zulm-ü belası
koynumuzda bir yalnızlık vebası
ne yana dönsek hepten karalar

istila altındadır her düşümüz
bir yalana esvaptır gülüşümüz
uçurum değil, yüzdendir düşüşümüz
yokki nesli adem, eğriyi doğruyu soralar


mihnetin çaputu gök sema olmuş
yağmacılar taht-ı aleme kurulmuş
ölmeden mi defterimiz dürülmüş
adil beyler bizi sorgusuz sualsiz vuralar

garip ali’yim sinem göz gözdür
insanı cihanda vareden sözdür
kül yakmaz harareti olan közdür
gör hele bir o rüzgarla savuralar

ali rıfat arku
15/05/2015
istanbul