…
Gece gittikçe kaybediyordu sanki beni!
Sonra mavi bir deli öptü beni!
Mavi bir deli!
Parmak uçlarında yürümeye başladı ağaçlar;
Hayaller hayalleri kovaladı bir süre…
Elimdeki sigara bir yudum deniz oldu sonra!
Kilosunu kaça verdiler aşkın bilmiyorum!
Zindana atmışlar gülleri;
Bülbüllerin suçu neydi?
Hayır sarhoş değilim;
Kalemim ayakta bugün!
Sonra mavi bir deli öptü beni!
Mavi bir deli!
Kan kırmızıya boyanmış dudakları;
Alabildiğince içimi öldüren bakışlar,
Omuz başlarından kıvrılmaya başlayan saçları!
Mavi bir deli…
Okyanusları mı aştı kalp atışlarım bilmem;
Sokak lambaları yine yanmadı bugün?
Karanlıktaydı zaten karanlığım;
Daha da beter oldu şimdi!
Yer yer senle karışık yağıyor cümleler;
Yağmurlara nispet yapıyor düşüncelerim!
İlmek ilmek dokuyorum adımlarımı aşkına!
Ne zaman ki;
Bir yudum sen geçmeye kalktı boğazından aşkın!
Aklım çıldırıyor sanki;
Birden yanıyor ışıkları evlerin;
Hengâmeler kopuyor çatılarda;
Kuşlar bahtına şükrediyor…
Ve mavi bir deli öpüyordu beni!
Mavi bir deli…
Ellerimi saran elleri;
Gözlerime dokunan gözleri,
Anlamsız bir tebessümün taht kurduğu çehresi!
Farklı bir lisanla konuşan kalbi;
Mavi bir deli!
Koluma girip yürüyüşü vardı!
Sanki böyle;
O yürüdüğü yerde bütün gezegen kahroluyordu!
Başımı aklımdan alıyordu!
Kaçamak bakışları düşüyordu avuçlarıma;
Hazırola geçmiş gibiydi bütün binalar,
Parklar, bahçeler ve çiçekler güneşle tanışıyordu!
Peki ya güller!
Onlar da beraat etti!
Bülbüle kavuşur mu bilmem!
Bu şehri sevdirdi bana;
Ya da ben sevdim onu!
Adımlarım düşerken şehrin yapayalnız caddelerine;
Bir anda durduk!
Aklım yere düştü,
Karanlık sökülüyordu sanki geceden!
Ellerimi kavrayan elleri!
Gözlerimi okşayan gözleri,
Kalbime ben geldim diyen;
Mavi bir deli;
Mavi bir deli….



Aşkın Şairi