5
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
1758
Okunma
Ses ver,
Varlığını hissetmem gerek,
Ses ver,
Yaşamam için biraz daha umut gerek.
Sevdan ekmek kırıntıları,
Toplamak istedikçe avuçlarım da dağılıyor.
Yüreğimi emanet ettiğim o kuşun,
Kırıldı mı kanatları?
Ben bu bataklıkta koşarken,
O neden ? bana doğru hâlâ uçamıyor.
Kan kusuyor iken hasret,
Hastalığı müptela gönül,
Kök salmış,kör gözler de nefret,
Sevdandan uzak olarak mı?
Aşıklar oluyor betül.
Cuma gecesi uykusu,
Yarına umutsuz bir boşluktu,
Tam hatırlamıyorum beni ne korkuttu,
Geçen zaman da,
Beni yalnız bırakmayan yokluğundu.
Bilmem kaç cuma gecesi,
öylece kendime sarılıp uyudum,
Aslına bakarsan,
Ben yokluğunda bile,
Senin varlığınla konuşuyordum.
Ama hepsi bir hayalden ibaretti,
Senin tekrar benim olma olasılığın gibi.
Vagif Seyyah Hüseynov
5.0
100% (11)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz