Sen hiç şiir yazmak için otobüse bindin mi?
İçime gelişler kadar gidişler bırakan kadın!
Sen hiç şiir yazmak için otobüse bindin mi?

İlkbahar bile gelmesin artık,
Yürümeyi sevmiyorum şimdilerde,
Şehir şehir kendimi arıyorum,
Ve şimdilerde içim tıklım tıklım Mardin!
Girdiğim ıssız sokaklarda kaybolup gidiyor benliğim!
Hangi köşeyi dönsem bir benzerini görüyorum sokakların!
Üstüme düşen akşam güneşi,
Ve kaldırımlar bir ucu yüreğime giden!

Sen hiç şiir yazmak için otobüse bindim mi?
Yaz günü içime karlar yağdıran kadın!
Sen hiç birini Mardin kadar sevdin mi?

Yeni yetme şiirler yazmak için bindiğim otobüsler gelip geçiyor içimden!
Cam kenarı diye ‘can’ kenarına mı oturduk yoksa bilmeden!
Mardin’in surlarına çarpıyor hayallerim,
Ve sen düşüyorsun yıldızlardan avuçlarıma,
Kaybolup gidiyor dileklerim, içime hüzünler katarak!
Gidişler bırakıyorsun bana gelişlerinden çok daha fazla!
Ölü şarkılar besteliyorum yokluğuna,
Mevsimsiz yağmurlar damlıyor satırlarıma,
Ve notası yekpare bir ayrılık düşüyor payıma!
Nereye baksam bir parça sen,
Irmaklardan edalar toplayan kör kütük sarhoş bakışlarım!
İçime koşar adım sancılar bırakan kadın;
Sen hiç birini Mardin kadar sevdin mi?
Bence sevmedin!
Ama Mardin kadar sevildin!
Nerden mi biliyorum?
Kendimden;
Çünkü ben seni;
Mardin kadar sevdim be kadın!
Ben seni, Mardin kadar sevdim;
Ya sen?
Sen hiç birini Mardin kadar sevdin mi?


Aşkın Şairi