Şimdi susuyorum!
Belki biraz sonra kalkıp bir kahve yaparım kendime.
Senden sonra kahve yapmayı öğrendim, iyiden iyiye sana benzedim ve yokluğunu hissetmemek için sen varmışsın gibi davranıyorum.
Sol yanıma öpücükler konduruyorum.
Bugün de yazılmaya değer ne varsa yazıyorum.
Ne ara ’canın’ oldum ben senin?
Dudaklarından canın olduğum ifadesi düşüyor..
Ben alışkın değilim bu kadar kısa sürede birinin ’can’ı olmaya.
Korkarım yarın birgün canı olduğum kişiye sızı olmaktan.
Beni seveceksen gir hayatıma ve baştan yarat beni, ben sadece susarım konuşmamı bekleme gözlerimden anla ve sevebildiğin kadar yaşa beni, çünkü ben bu hayata fazlayım, benden alabileceğin her ne varsa bir an önce al, bugün varım, yarın belki de yokum.

Beni sevdiğini söyle çünkü yabancısıyım bu cümlenin ve bunu her dakikanın başında ve sonunda belirt lütfen.
Her günaydın mesajından önce ve sonra beni sevdiğini söyle, laf aralarına sıkıştır ve sev beni işte. Uçurtmalar kadar özgür bırak içimde kurumaya yüz tutan sevmelerimi ve bir yudum sev beni.
Benimle eleele yürü, sanki çalacaklarmış gibi sımsıkı ama sımsıkı tut ellerimi, ben bırakmak istesem de ’benden seni çalma’ de bana mesela, bir kez daha seveyim seni..
Benimle deli ol, sokak ortasında haykıralım avazımız çıktığı kadar, sağdan soldan geçenlere aldırış etmeden özgürce delirelim seninle..
Ne ara bu canın oldum bilmiyorum ama tut ellerimden ve gözlerime bana merhaba de, gözlerinden öpeyim bende.

Gözlerime Merhaba De Lütfen...

Aşkın Şairi