ben daha çok döndüm yüzümü güneşe günebakandan
bi sağdan esti bi soldan rüzgar
ellerim kekik ve gelincik koktu
yandım savrulmaktan
hiç bi ceylan inmesin suya gayrı tekinsiz
uzun bi havanın içinde dere ağzı dağ alnı
oynayan taş örselenmiş baş
salınır elan tele göredir

çekeyim yeridir gözümün perdelerini
çıplak dallarını giydireyim içeriden gülle
tutuşturayım yanan mavilikleri
topraktan toprağa külden illa küle

ben görmedim atlıları ama anlatılan
atlılardan da hızlı akıp geçermiş zaman
sarı kumların üzerinde fırtınadan sonra
gri toz bulutu gibiymiş elimizde kalan aman

hava da bildiğin açık
gün güneş bildiğin günebakan bildiğin camlar
camlarda sundurmaya konmuş selalar gibi
yangelip yatmış güvercin kanatlar

kolay değil yaşıyorduk az kalsın
az kalsın tüm cephelerden kendi saç sarkıtımızla fora