Anneannemde tanıdım anne sevgisini
Onda gördüm ana kucağını
Annemi tanımadan evvel
Tutmuyordu annenin yerini
Ama merak eder dururdum
Anne diyebilmek nasıl bir duyguydu?

Babaannem büyütmüş olsa da
O anne sevgisi yanar dururdu içimde cayır cayır
Yüreğimi parça parça ederdi
Ciğerimin her bir köşesini
Ta ki ilk görüşüme kadar…

On yaşımda karşımda bana bakan
Yabancı bir kadın sarıldı kucakladı
Ama bende tık yok!
Sanki o yüreğimdeki yangın sönmüştü adeta
Özlemlerimi bir nefret duvarı kaplamıştı.
Nerdeydin bunca yıl?
Nasıl dayanabildin?
Sen ana mısın diye haykırıyordum.
Avaz avaz nefesim çıktığınca
Sesim yankılanıyordu…

Gökyüzünü kapkara bulutlar kaplamıştı.
Yağmur yağıyordu ıslatıyordu tepeden tırnağa bedenimi
Ama ben üşümüyordum.
İçimdeki volkan kaynıyordu.
Susmuyordu içimdeki hasret!
Bir yandan da sarıp sarmalayasım vardı
Diğer yandan nefretim geri çekiyordu…

Bunca yıl anne acısının verdiği acıları anlatamıyordum.
Üzerime giydirilen elbiselerimi
Göz boyadın derken
Gözlerinden boşalan yaşlara dayanamadım
Daha fazla
Daha fazla sımsıkı sarıldık
Tek bedende
Tek yürek de birleştik.
O an dünyanın en mutlu insanı ben olmuştum…

Unutmuştum geçmişteki acılarımı
Görmesem de
Bir annemin var oluşuna sevinmemde yeterdi.
Ya hiç göremeseydim diye onu da düşündüm.
İyi ki varsın annem
İyi ki varsın dedim…

Bugün ilk defa anneler gününü kutlayamadım
Çünkü onu tamamen kaybettim.
Doymadan ben anama
Kara toprak bana çok gördü ne yazık ki
Doyamadım anam sana…
Doyamadım!

Ayşe ORTAN
10.05.2015