Yokluğunun koynunda gece
acısını duyar gibiyim
içimde
titreyerek gül ağlıyor bak
yine aysız karanlık gecelerde
ışıksız odalar
vakit
hayli üzgün biteviye
sen
hangi denizlerin
dağların üstündesin
öpsem gözlerinden
bulutların
ağlaması geçer mi

kibrit çaksam aydınlatır mı geceyi

ağaçlar uyandı
İşte bahar geldi
artık kış günleri
ıradıkça ıradı

durun gitmeyin
ışıklar sönüyor her deli yağmurda

İpliği pazara çıkıyor
doğan her günün
uğultulu sahte
kordinatı bozulmuş
mevsimler
yürüyüp gidiyor
iz bırakmadan karda



yıl yıl değil ki
toplasan sığmayacak güneşli günleri
bir avuca



yağmur ekiliyor toprağa
anladım ki yar yaz gelmeyecek
dokunsam
güneşin tenine



kayboluyor bir anda


öpsem gözlerinden bulutların
ağlaması geçer mi

kibrit çaksam aydınlatır mı geceyi
bak yine hasreti
gösteriyor yelkovan ve akrep
yine aşk hüzünde


öpsem gözlerinden aşk’ın
gözyaşları diner mi?


Nurten Ak Aygen
08.05.2015