bir uyandım ki
sakallarım uzamış
terasa devrilmiş sermiş leşini güneş

suyum da klor
tabağım da küflü lor
soframa küsmüş ekmeğim

gitmeliyim gönlümü de almadan bu alargadan


yollarına gurbet ektiğim
sevdasına kalbimi kurban ettiğim
yıllanmış şarap gibi sakladığım sevdiğim

kaç kez mevsimler uçuştu
kaç kez dokundu yüzüne güneş
kaç kez yağmur da ellerimiz tutuştu

içimin karanlığına sızmıyor bu ayyaş güneş


sözler vardı unutulmuş
yüzler çoktan çekip gitmiş
dökülmüş sırları o aynaların

diyemez trenlerin ardın sıra kara dumanlar
anlatmaz kasabanın çarşıları o çok bilmiş sokaklar
söylemez uçakların gökteki kaybolan beyaz çizgileri

anlamadan kanatlandı karınca
ürperdi su içerken karaca
timsah suyu yarınca
oradadır işte korku

beni hangi türkü ağlatıyorsa
hangi söz vuruyorsa beni taa yüreğimden
oradadır işte korku notalar titreşirken gör beni


korkunun izlerine bakar gibi bak
düşmanın sözlerine bakar gibi bak
karanlığın gözlerine bakar gibi bak

kuzuyu kurt nasıl bekler pusuda işte oradadır korku


tut ki senin yüreğin bendeki
tut ki senin sözlerin dilimdeki
tut ki senin için kan revan içimdeki

bakar gibi yüreğine
bakar gibi sözlerine
bakar gibi bir duvarın karanlığına


dikkatli bak oraya
bak aynaya senin gözlerindedir!
her zaman her yerde bizimledir!

haykırsam neye yarar korkunun korkuya yok faydası!
çakalın çakala olmaz paydası
yoktu aşkın aşka sedası
sen de kalsın edası

sen de kalsın
sen de kal
sen de
sen
se
s