can çiçekleri de ölür
dalından ayrılırsa
koparma

"sevda kuşun kanadında"
gül bülbüle darılırsa
kırılma

dev bir çınar kökünden sökülür
toprak diye sarılırsa
ağlama


şehirlerin tüm çiçekçileri
rengarenk cesetlerle dolu
mitingler de karanfil katliamı
aşkların hatırası ölü güllerin yolu

oysa
nasıl tohum
nasıl tomurcuk
nasıl da domur domur
dağlarım da göveren bir orman gülü


yalancı şiirlerle gönül alana
sarı laleler gibi yalnız solana
fal çayırında papatyayı yolana
aşk...
tutulmaz kovalayana

oysa
en çok senin gözlerine yakışırdı
burnuna dayadığın karanfil gülüm
kokmasa da
korkmazdı gelse de ölüm


dikenler bir damla kan atardı
ki söz dayaktan beter batardı
gül diyordu acılara
yüreğini çiçek pasajında satardı

oysa bilirim
kaç bin türlüsünü
gülmenin güldürmenin
umutlanmanın mutlanmanın
sadece seninle bi anlamı olan sevdanın


n’oldu gülen yüzüne
______n’oldu mavi gözlerine
____________n’oldu verilmiş sözlerine

yetişemedin dimi çiçeklerin son nefesine


biliyorum
çoktan kırkı çıktı sözlerimin
kılcal damarlarına kan doldu gözlerimin

ve öldü mavi çiçekleri
karardı kalbimin en narin yeri
derine en derine girdikçe zehri