1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
712
Okunma
Kaf dağının ardında o kadın
Saçları siyah ve çekingen
Erişimsiz yolculuklardan ardıl
Kendince çiçekler devşiren.
Bilir özlemlerimi gece
Kaybedilenler heybe heybe ıraklaşan
Bir göç kervanı denginde
Senden benden hızla kaçan.
Biliyor ki umut sevmek var serde
Iraklarda otak kurmuş yörük çadırı
Çoluk çocuk bir sofrada buluşup
Hikayeler dinlemek var geçmişten.
Varsa bir ekmek bölüşmek var.
Biliyor musun birileri hak yiyor
Birileri açlık çekiyor.
Böyle geçiyor zaman
Çirkef bir devirdir gidiyor.
Yine de gelincikler açıyor
Buğday başaklarına arkadaş
Kaf dağının ardındaki kadın
Ağlaşıyor yalnızlığımda ruhun
Bana sözcükler belletiyor
Buradayım diyor. varım diyor!
5.0
100% (1)
Cevap Yaz