SÖZ


bir kaçıştır
dar bir koridorda
gözler
deniz
karmaşık
umut
gelecek
bir sayfa
kopan bir yaprak



çöl
sahra
yarı çıplak
dolu dizgin koşmak
zifiri karanlıkta
bir defa söylenen
son söz




dün
bu gün
yarın
mevsimler
aylar
yıllar geçiyor
geriye kalan gerçek
son yolculuk gülümse




bir rüya
solan
bir güldü
ellerin ellerime değmeli
uyuyamam
kör karanlıkta



bu benim şiirim
bir hıçkırık
duvardaki resim
dayan gelecek
yüreğim mahpusta
kaçmak kurtulmak
istiyorum
yüreğime oturan
kör karanlıktan



beni hiç
kendim kadar
üzmeyecek
söz
seni benim kadar
hiç kimse sevmeyecek
hikayesinde
değilim
bir yaprak gibi eğilirim
boynumuz
kıldan ince ölüme..



II


bir yangın sonrasında
bilinmezlik
herkes
kendi çizdiği yol haritasında
yol
duvar
toprak
çatlayan tohumduk
kelle koltukta
ayaklarımızı ensemize doladık
kirletmemek için
dünyayı




sokak
cadde
patika fark etmedi
serçelere özendi yüreğimiz
neden
niçin
bir pencerede
bir kapı önünde durduk
bastık zillere kaçtık




bir sürü şiir yazardık
belki de
hecelediğimiz sözlerle
geceler
heceler
birbirine benzeyen duygular
ve... kırık kalpler
ülkesinde



gece kapkaranlık
darmadağınık
içinde
sen olmayan
bir şiire dokundum
yorgundu yürek
ansızın
usulca
yalnızca
kimsesiz bir sevmek


sevmek telapati
empati
aşk
küçük detaylarda
saklı
sır
düşünce
ifade
ve.. şaşkınlık
sarı yapraklar
engin deniz
kızıl güneş
şehir ellerimde değil
gök kubbenin altında

III

Ay
gökyüzü
suskunluk
sevda ve dünya
Yalnızlık
suskunluk
söz
sükuta gelir usulca
ifadeler zincirlenmiş
hatıralar birbiriyle iç içe


saat
zaman
geçmiş mazi
ayrılık
kor ateş
bir ucu değer
köz düşmüş yüreğe
su serper ara sıra
yıldızları kaçan
yağmurlu gök kubbe

bir yanda
çileli bir hayat
bir yanımız
hasret
vuslat
beceste
sersefil yoksul mu yoksul
ak karlar bastırmış yürek
Aşk
elvedalar arasında yarım yamalak

serçeler
kelebekler uçuşur
ilkbaharda yürekte
işte böyle
hazanlı ayaz geceler
hayaller arasında
yaşanan gerçekler
anı avuntu
sakırdamış el ayak
bir dost omuzudur
belkide bir dayanak

nedamet
nihayet
ve... ölüm
son pencere
son düğüm
sürgit yaşanacak değildir hayat
kendini anlatamadın
anlatmaktı
belki de
suskunluk
suküt dilinde ki lâl
kuruyan bir yaprak
atılan pamuk
darmadağındı


ve..katlanılmaz acılardı
bizi ayakta tutan
yaşamak
ah! yaşamak
nasılda emanet..



Nurten Ak Aygen

06.05.2015