Yeşeren umutlar,
Hüzünlü sevdalar,
Ufukları saran,
Bir sessizliğin çığlığıyla,
Esrarengiz bir cezbenin,
Bir mıknatıs gibi çekimiyle,
Bütün benliğimi saran,
Korkunun gizemiyle,
Ey padişahım!
Çekiver beni...

Sen benden ayrı,
Ben senden ayrı değiliz ki...
Ey sevgili!
Neden perdeyle gizlersin?
Güzelliğini...
Şayet göstermecek olsaydın
Yaratmazdın ki beni...
Ne olur, kalmadı mecalim.
Yetiş imdadıma!
Ey padişahım!
Çekiver beni...

Biliyorum ki:
Dağların özünde elmas,
Kabenin özünde Hacer’ul Esved,
İnsan-ı Kamil’in özünde
Sen varsın.
Sen ki, ezelleri de ebedleri de,
Kaplayan nursun.
Ey nurların nuru!
Ey padişahım!
Çekiver beni...

Varlar öncesinde var olan...
İki kandilin nuruyla
Zatının tecelligahı olan,
Alemlerin Hatem’iyle,
"Ben seni alemlere rahmet
Olarak yarattım."
Sözünün hürmetine...
Ey padişahım!
Çekiver beni...

Var olan sensin.
Senden başka bir mevcut yoktur.
İlla Hu! Sırrıyla.
Yerlerin ve göklerin nuru
Olman hasebiyle...
Kendi nurunla,
Kendi lutfunla,
Ey padişahım!
Çekiver beni...

(Bursa-Temmuz 2014)

Aydın Çetiner