Ellerimle gelinciklerden kına yakmıştım
saçlarının seherine
ve sen
alnıma bir buse kondurup
kendine iyi bak deyip
gözlerime derin derin baktıktan sonra
Çekip gitmiştin sessizce

o günden bu yana
hiç ayrılmadım aynaların karşısından
hep baktım kendime
çok iyi baktım hemde
tıpkı senin baktığın gibi

hala kulaklarımda çınlıyor buğulu sesin
hala ensemde sıcacık nefesin
Peki sen nerdesin

her zil çalışında heyecanla
eteklerim titreyerek koşuyorum kapıya
ya postacı oluyor ya da sokakta oynayan yaramaz çocuklar

Peki sen nerdesin
hepten unuttunmu beni
unutturdularmı sevgimi

anladım ki artık gelmeyeceksin
kapıya da bakmıyorum daha
kimse zile de basmıyor artık

ondan sonra sabahım olmadıki benim hiç
zifiri karanlık odam
demir perdeler pervasız
kendimide göremez oldum aynada

güneş doğmdı hiç sen gideli ufuktan
biliyorsun sensiz güneşim doğmazki benim
sendin dünyamı aydınlatan güneşim
sendin ellerimi ısıtan ateşim
sendin sendin
yüreğime yegane eşim

biliyormusun bu gün ilk defa
iki kadeh kırmızı şarap doldurdum
gözlerimden çağlayan hüzün pınarının oluğundan

o günden kalma aşk sarhoşu yüreğim ve yalnızlığım
baş başa kadeh kaldırdık
giderken kalbime hediye ettiğin
siyah beyaz resimlerden
acı tatlı karışık meze hazırladım

hatıraları bıraktım
hazanın çıkmaz sokaklarına
Umutları fırlatıp attım kalbimin derin kuytularına

Azat ettim elimi dilimi gözlerimi
kapılıp gitti bedenim
ölümün soğuk seline

sen gelsen de ben yokum artık
büyülü aşk sözlerine tokum
tokum artık

Nafize