kaldığım yeri anlatamam
denize sıfır nokta gibi
inanılmaz sessizlikte
hayalimdi önünde bahçe olsun
tek kat iki odası bulunsun
iki üç tavuk beslesem
bahçede bir su kuyusu
birkaç meyve
bir iki söğüt ağaçlı
selam verdiklerim
dertleştiğim dostlar
tırmık,çapa,bel,kürek
bahçeyle ilgilenmek
susuzluğuma koşan
terimi kurulayan
gülümsediğinde gamzesi çıkan
sevgilim
başka ne isterim
birazdan güneş doğacak
şöyle çıkmalıyım
sandalını kıyıya çekmiş balıkçı
sesimi duymadı
bu sabah simit alamadım
gazete okuyordu fırıncı
güneş gözlüklerini takmış
beldenin muhtarı
daha gazeteler gelmemiş
ocaklarda çay demlenmiş
sahilde tek tük insanlar
yorgun yüzlü
dükkanlarını açanlar
yaz günleri uzak değil
burasının kalabalığı
tatile çıkanlar
tanıdığım kimse yok
böyle istedim
yeniden başlamalıydım
hiç yaşamamış gibi
yeni hatalarım
ve yanlışlarımla yeni
olmalıydım
sahilde kaçıncı çay ocağı
reşit abi çağırdı
konuşuyoruz
havalar soğuyacakmış
buralar değil İstanbul
Hasköy duruyor mu
arabacılar sokak varmış
bizim oğlan oturuyor orada
yakın mı balat
haliç temizlenmiş diyorlar
eyüb sultan ne tarafta
çay güzeldi reşit amca
unuttum burada istanbul’u
hiçbir adresi tanımam da
bir sevenim de yoktu …

Mustafa kaya
04.05.2015/palamutbükü