Dem vurma yalnızlıktan
Uymaz mizacına, bilirim
Rivayet o ki,
Mızrabı kırıkmış aşkın
Tek söz dahi söyleme
Durağan seyri nasıl da nahoş ömrün.
Kıyısında olmazın
Deminde suskunun tezahürü
Niyazı sözü
Nemalanmış bir kere
Döngünün külü.

Rağbet edesi ne varsa,
Süzgün ölü düşlerin közü
Meramın aslı nasıl da gizli saklı
Durduk yerde savrulsan da
Miadı çoktan dolmadı mı
Hele ki anın gizemi
Savruk gel-gitlerin seyri.

Yarın çok ama çok geç
Dün ise kırık bir mazi
Bugün fazlasıyla erdemsiz
Dilersen tutanaklara geçir ismimi.

Neye yeter ki söyle
Şu garip kulun mecali
Farkındayım fazlasıyla
Yoksunluğun can yakan
O buruk tadının
Oysa ne güzeldi hazan öncesi.

Neyin derdi ki
İçli içli çalar şu şarkı
Bir nebze de olsa kabulüm
İnkar edemem payıma düşeni.
Fazlasıyla soluk olsa da göğün rengi
Beklemekteyim mütemadiyen
Gün henüz nihayete ermeden
Şu solgun düşler ölmeden.