Gittin! Hem de ardına bakmadan gittin.
Kim bilir belki de hiç gelmemiştin
Geldiğini sanarak aldanmışım
Ayak uyduramadım yokluğuna
Dudaklarına düşlerimdeki o yakıcı öpücüğü konduramadım…

Ben işte bazen masum bir çocuk oldum
Sen güldükçe gülüşlerinde şımardım
Kimi zaman deli dolu adam
Yumuşak dokunuşlarından haz alıp kendini bulan
En çok da imkânsızlıkların olmuşum
İnanmadığın inanamadığın
Hırsını yenemediğin
An be an korkuların oldum…

Ağlayarak avaz avaz çığlıklarla bağırdığın
Ya da diline gem vurup sustuğun
Haykıramadığın isyanın,
Yağmur damlaları gibi sessizce yanaklarından süzülen gözyaşların
Tek sevdiğin adam ben olmak isterken
Son liman diyerek yüreğine sığınan
Raflarda tozlanacak bir anı oldum…

Belki de hak etmedim seni
Gün geldi yeter dedin
Ben inadına her şeyin olmak istedim
Gördüm ki hiçbir şeyin olmuşum
Sahi ben senin neyin oldum…

Uzaktan davulun sesi kulağa hoş gelir misali
Sesini uzaklardan duydum
Sanki bana sesleniyordun
Koşarak sana geldim
Bilseydim sahiplenir miydim?
Ellerin olduğunu bile bile gelir miydim?

Meğer sende ki sevda
İçten içe yanan saman alevine benzer
Yaz aşkları gibiymiş
Başlamadan sonu belliymiş
Geldiğin gibi gittin,
Şimdi belki de hiç gelmeyeceksin
Avuçlarımda sadece mevsimlik aşkın sıcaklığı kaldı
Duyuyor musun çığlıklarımı
Yürekten gönül gözüyle bağlandım
Aşka da sana da ihanet etmedim
Benim serzenişlerim mevsimlik aşklara
Sen üstüne alınma…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
01.05.2015